Wstęp do scenariuszy

Dziedzictwo kulturowe, to najbliższe człowiekowi, stanowi pewien konkretny system wartości, bez którego proces dydaktyczno – wychowawczy nie może się powieść. Jest ono bowiem odbiciem i nośnikiem tego, co pozostawia w nim wspólnota etniczna i regionalna, jest sposobem gromadzenia i przechowywania wartości intelektualnych, moralnych, społecznych, religijnych i estetycznych, a więc tego, co w regionalnej kulturze najgłębsze, a w życiu najważniejsze, tego co sprawdzone przez wielowiekową tradycję.

Dlatego tak ważne jest, by proces ów młody człowiek rozpoczynał od poznania najbliższego środowiska, najbliższej okolicy, od poznania regionu, czyli pewnej określonej przestrzeni, która charakteryzuje się swoją szczególną geografią, historią, krajobrazem kulturowym i społecznym, wewnątrz której na przestrzeni wieków ciągle coś się działo. Poznanie własnego regionu bowiem, wyposażenie ucznia w wiedzę o nim daje mu podstawę do poznania siebie, do własnej identyfikacji.

Jest to szczególnie ważne na Pomorzu, gdzie dochodziło do radykalnych przekształceń kulturowych, wywoływanych m.in. przemieszczeniami ludnościowymi, gdzie dorasta teraz trzecie pokolenie urodzonych tu, emocjonalnie jednak z tym terenem wciąż słabo związanych. Dzieci te, poznając siebie i własne zakorzenienie w społeczności i kulturze tego terenu, nauczą się trafniej odczytywać i interpretować zachowania innych, nauczą się szanować i akceptować ich odmienność, nauczą się otwartości na drugiego człowieka. I to jest cel i istota edukacji regionalnej w całym procesie dydaktyczno – wychowawczym. Ale też nie bez znaczenia dla dziecka pozostaje sposób wprowadzenia go w edukację regionalną. Ważne jest bowiem by młody człowiek, uczestnicząc w tej edukacji, miał możliwość „wypowiedzenia siebie”, by miał możliwość ekspresji.

Taką możliwość mogą stworzyć ciekawie i niekonwencjonalnie poprowadzone zajęcia w muzeum, które, jako element dziedzictwa kulturowego, stanowi świat wartości tak istotny dla procesu wychowania.

W związku z tym Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach opracowało kilka scenariuszy lekcji muzealnych, umożliwiających poznanie i zrozumienie historii regionu, poznanie jego zabytkowej architektury, podkreślających obecność człowieka w historii poprzez uczestniczenie w życiu i codziennych zajęciach mieszkańców wsi pomorskiej sprzed stu lat. Zajęcia prowadzone w scenerii takiej wsi sprzyjają rozwijaniu u uczniów aktywności, budzą ciekawość i uczą szacunku dla przeszłości.

Realizując przygotowane scenariusze chcemy pokazać i zainteresować tym, co jest tradycyjne, co nowe, co warte zainteresowania i dokładniejszego poznania. W sposób interaktywny chcemy przekazać wiedzę o regionie, która może się przyczynić do lepszego i pełniejszego zrozumienia zjawisk społeczno – kulturowych i trafniejszego ich opisu, do lepszego zrozumienia otaczającego nas świata i eliminowania występujących w nim niekorzystnych zjawisk społecznych.

Wiedząc, iż szkoła powinna kształtować wśród uczniów poczucie przynależności do regionu, pragnienie pracy dla swojej miejscowości i dla bliskiej uczniom małej ojczyzny, zwracamy się do Państwa, jako wychowawców młodego pokolenia, z propozycją działań edukacyjnych, które to pragnienie i poczucie mogą wyzwolić, które mogą stać się dla uczniów przygodą i powodem do stawiania sobie wielu pytań i poszukiwania na nie odpowiedzi, zarówno w książkach jak i w najbliższym otoczeniu. Jeśli zatem uczeń wyjdzie z muzeum z głową pełną problemów, to będzie to nasz wspólny sukces.

Gabryela Włodarska-Koszutowska